O κύκλος του νερού

            Είναι φθινόπωρο. Έξω βρέχει. Πίσω από το τζάμι του παραθύρου μου βλέπω τις σταγόνες της βροχής που πέφτουν ορμητικά. Στο φύλλο ενός γερανιού στο μπαλκόνι μας κάθισε μία μικρή σταγόνα. Την κοίταξα με ενδιαφέρον. Ύστερα άνοιξα λίγο το παράθυρό μου και μου φάνηκε ότι την άκουσα να μου λέει:
            «Γεια, ονομάζομαι σταγόνα. Εσένα πώς σε λένε; Α, κατάλαβα δε μιλάς. Τέλος πάντων άκου να σου πω τι κάνω καθημερινά: Ζω σε ένα χιονισμένο βουνό. Εκεί υπάρχει μία κοιλάδα. Όταν το χιόνι λιώνει  πέφτω προς το ποτάμι. Αφού βρεθώ εκεί, βλέπω στα δεξιά μου πολύχρωμα λουλούδια, ζώα και πολύ πράσινο. Μέσα στο ποτάμι πολλά ψάρια, φυτά, άμμο και ταυτόχρονα κυλάω. Από την αριστερή πλευρά βλέπω πολλά δέντρα, βροχή και κάτι ανθρώπους που νομίζω ότι είναι επιστήμονες που έρχονται συνέχεια για να βρουν ευρήματα. Ενώ τα βλέπω όλα αυτά συνεχίζω την πορεία μου προς τη θάλασσα.
            Μετά από αυτό το τεράστιο ταξίδι επιτέλους φτάνω στη θάλασσα. Μέσα στη θάλασσα υπάρχουν μικρά και μεγάλα ψάρια. Εκεί όμως φοβάμαι πολύ, γιατί οι καρχαρίες και οι φάλαινες μπορεί να με φάνε. Επίσης από πάνω μου βλέπω καράβια που ταξιδεύουν στους ωκεανούς. Όσο ταξιδεύω, αντικρίζω ψαράδες που ρίχνουν δίχτυα. Στο βυθό υπάρχουν μεγάλα και υπέροχα κοχύλια, ύφαλοι που βρίσκονται επάνω τους σφουγγάρια της θάλασσας, φυτά της θάλασσας, και δυστυχώς πολλά σκουπίδια που πετούν οι άνθρωποι. Καμιά φορά βλέπω δύτες να ψάχνουν για ναυάγια ή για να βρουν διάφορα αντικείμενα. Ξαφνικά εξατμίζομαι.
            Καθώς εξατμίζομαι, βλέπω πολλά πράγματα όπως τα αεροπλάνα που παίρνουν με αστραπιαία ταχύτητα ενώ βρέχει. Έχει καταιγίδα και πέφτουν κεραυνοί και το κακό είναι ότι έχω υψοφοβία. Βλέπω πολλά πουλιά και τα χαιρετώ και με χαιρετούν και αυτά. Σιγά - σιγά αρχίζει να βγαίνει ένα υπέροχο ουράνιο τόξο. Έχει πολύ ομίχλη. Όμως αργά - αργά αρχίζω να υγροποιούμαι.
            Όλη αυτή τη διαδρομή όπως καταλαβαίνεις την κάνω καθημερινά. Αυτή η διαδικασία μού αρέσει πάρα πολύ, γιατί γνωρίζω καινούρια πράγματα και καινούρια μέρη».
            Αυτά μου είπε η σταγόνα της βροχής και αμέσως έπεσε στο μπαλκόνι και από εκεί στον δρόμο, για να φτάσει στο χαντάκι του και από εκεί να συνεχίσει το ταξίδι της, για να φτάσει στον προορισμό της.
            Η συζήτησή μας αυτή μού έδωσε πολλές χρήσιμες γνώσεις για τον κύκλο του νερού.
           




Από  Μιχάλη Κ.        

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο και πάλι μπράβο .
Ότι και να πεις ή γράψεις είναι λίγο τις σκέψεις των παιδιών.
Μακάρι οι ΜΕΓΑΛΟΙ να διάβαζαν αυτά που γράφουν τα παιδία , θα ζούσαμε σε ένα άλλο κόσμο.

Γ.Ν

Ανώνυμος είπε...

Αφωνος... Είναι μαγικό πως αποτυπώνεται η απλότητα της σκέψης.... Συνηδειτοποιείς πόσο δύσκολο είναι για έναν ενήλικο να κάνει το απλό, να δει τα πράγματα από την απέναντι πλευρά.
Μακάρι η υπερπληροφόρηση και η "υπερεκπαίδευση" να μην κουράσουν αυτά τα μυαλά και να μείνουν για πάντα νέα γιατί τα έχουμε ανάγκη πιο πολύ από ποτέ...

Ν.Π.
Μπράβο

Ανώνυμος είπε...

Κρίμα που δεν μπορούμε κι εμείς οι μεγάλοι να αφήσουμε την καθημερινότητά μας και να ακούσουμε τα παιδιά λίγο παραπάνω. Να μοιραστούμε τη φαντασία τους...
Συγχαρητήρια.
Π.Κ.

Ανώνυμος είπε...

Φανταστική δουλειά.Είναι πάρα πολύ εντυπωσιακό!
Αντώνης Ρ.

Δημοσίευση σχολίου