Πάσχα στην Ήπειρο



Οι προετοιμασίες για τον εορτασμό του Πάσχα ξεκινούσαν πριν την Μ. Εβδομάδα με τον καθαρισμό του σπιτιού και το ασβέστωμα της αυλής .
Το Σάββατο του Λαζάρου οι κάτοικοι των χωριών της Ηπείρου πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και έλεγαν τα κάλαντα του Λαζάρου, κρατώντας ένα καλάθι (σπόρτα), που ήταν στολισμένο με λουλούδια και κουδούνια και ο σπιτονοικοκύρης τους φίλευε με αυγά.
Τη Μεγάλη Πέμπτη, από το πρωί οι γυναίκες ζύμωναν τσουρέκια και έβαφαν τα αυγά. Το πρώτο βαμμένο αυγό που  έβγαζαν από την κατσαρόλα το τοποθετούσαν στο εικονοστάσι και το φύλαγαν εκεί  μέχρι το επόμενο Πάσχα. Το αυγό αυτό ήταν κάτι σαν φυλαχτό για το σπίτι τα χωράφια και τα ζώα. Το αυγό της προηγούμενης χρονιάς θάβονταν στα χωράφια ή στα μαντριά πιστεύοντας ότι έτσι  τα «γεννήματα» της γης ή των ζώων θα είναι πολλά.
Το βράδυ της Ανάστασης οι νοικοκυραίοι γυρνώντας από την εκκλησία και πριν μπουν στο σπίτι σταύρωναν την εξώπορτα με το Άγιο Φως και μετά άναβαν το καντήλι  έτσι ώστε να μπορέσουν να κρατήσουν το Άγιο Φως όλο το χρόνο στο σπίτι.
Πατροπαράδοτο γεύμα της Κυριακής του Πάσχα ήταν  το σουβλιστό αρνί. Όμως παραδοσιακή θεωρούταν η γάστρα στην οποία έψηναν το πασχαλινό κρέας. Συνήθιζαν επίσης να φτιάχνουν πολλών ειδών πίτες. Ακόμα ένα παραδοσιακό ηπειρώτικο φαγητό, ήταν η συκωταριά με σπανάκι στη γάστρα το οποίο το έτρωγαν αντί για μαγειρίτσα. Σε πολλά χωριά μαζεύονταν οι χωριανοί στις πλατείες ή στις αλάνες έψηναν, έτρωγαν, έπιναν και γλεντούσαν όλοι μαζί.  
Οι πασχαλινές εθιμικές και λατρευτικές εκδηλώσεις ολοκληρώνονταν την Κυριακή του Πάσχα με τον Εσπερινό της Αγάπης. Στα χωριά που πολιούχος είναι ο Αγ. Γεώργιος συνήθισαν επίσης, να κάνουν γλέντια τα οποία διαρκούσαν μέχρι την Τρίτη μέρα του Πάσχα.
Όλα τα παραπάνω έθιμα αναβιώνουν, ευτυχώς, ακόμα και στις μέρες μας.


ΠΗΓΗ:http://www.ipirotikos.gr

Από Αντώνη Ρ.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Γνωρίζετε ότι η Πίτσα έχει ιστορία τριών χιλιάδων ετών;



     Κάθε πολιτισμός έχει την δική του παράδοση σε συνταγές για ψωμί, πίτες και διάφορων ειδών ζύμες με δημητριακά, νερό και μπαχαρικά. Ανατρέχοντας στην ιστορία βρίσκουμε ένα φαγητό που χωρίς καμία αμφιβολία μοιάζει με την σημερινή πίτσα. 


    Ο αρχαίος πολιτισμός της Μεσογείου παρουσιάζει ένα μεγάλο εύρος δειγμάτων που μπορούν να θεωρηθούν "πρόγονοι " της σημερινής πίτσας.
Έτσι από την Αίγυπτο και την Ελλάδα έως την Ρώμη και την Πομπηία, βρίσκουμε διάφορα πιάτα που τα συστατικά τους, η παρασκευή και ο τρόπος ψησίματός τους θυμίζουν πίτσα. 
    Στην αρχαία Αίγυπτο το έθιμο ήθελε τα γενέθλια του Φαραώ να γιορτάζονται καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες από ψωμάκια με διάφορα μπαχαρικά και βότανα. 
    Ο αρχαίος ιστορικός Ηρόδοτος αναφέρει διάφορες συνταγές πίτας Βαβυλωνιακής προελεύσεως 


    Στην αρχαία Ελλάδα υπάρχουν διάφορες αναφορές και παραδείγματα συνταγών, που μπορούν να θεωρηθούν αρχέτυπα της πίτσας. Πλατιές πίτες από μίγματα ζύμης όλων των ειδών, είχαν μεγάλη απήχηση και ήταν ευρέως διαδεδομένα κατά την αρχαιότητα. 
    Υπάρχουν μαρτυρίες πολλών Ελλήνων συγγραφέων σχετικά με τα διάφορα είδη πίτσας που υπήρχαν εκείνη την εποχή και ήταν γνωστά με τη ονομασία ¨μάζα¨. 

    Μαρτυρίες για την ύπαρξη παρόμοιας ζύμης με τα ονόματα "πλακεντα" και "όφα" έχουν αναφερθεί στην Ισπανία και την αρχαία Ρώμη αντίστοιχα Ξεφεύγοντας όμως από τις υποθέσεις σχετικά με την προέλευση της πίτσας, παρατηρούμε για πρώτη φορά την ύπαρξη της ως τυπικό φαγητό στους αναπτυγμένους πολιτισμούς του Λεκανοπεδίου της Μεσογείου. 

    Η Νάπολη θα θεωρηθεί πατρίδα της πίτσας και σημείο απαρχής για την παγκόσμια διάδοσή της. Η εισβολή των Λογκοβάρδων στην Κάτω Ιταλία στις αρχές του 18ου αιώνα έφερε ένα πολύ σημαντικό συστατικό για την παρασκευή της πίτσας. Το "βουβάλι", το γάλα του οποίου χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή της μοτσάρελλας. 

     Επίσης, με την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου, και την εισαγωγή της ντομάτας στην Ευρώπη, ολοκληρώθηκε η εικόνα της πίτσας όπως την ξέρουμε σήμερα Το πρώτο εστιατόριο πίτσας παρουσιάστηκε το 1780 στην Νάπολη. Η αρχική παρασκευή της πίτσας με τομάτα και μοτσαρέλα ονομάστηκε "Pizza Margherita" οπό τον κατασκευαστή της Raffaele Esposito


Από Θάνο Λ.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Η λέξη Ακρόπολη


    Η λέξη Ακρόπολη προέρχεται από το συνδυασμό των λέξεων άκρος και πόλις και κυριολεκτικά σημαίνει πόλη στην άκρη (ή σε ακρότατο). Για αμυντικούς σκοπούς, οι οικιστές επέλεγαν ένα υπερυψωμένο σημείο, συχνά ένα λόφο με απότομος πλευρές. Σε πολλά μέρη στον κόσμο, αυτοί οι πρώιμοι οχυροί οικισμοί γίνονταν ο πυρήνας μεγάλων πόλεων, που επεκτείνονταν στο επίπεδο έδαφος γύρω από την Ακρόπολη. Τέτοια παραδείγματα είναι οι πόλεις της Αθήνας και της Ρώμης.
    Η Ακρόπολη, παρ' όλο που συνδέεται κυρίως με ελληνικές πόλεις, όπως η Αθήνα, το Άργος, η Θήβα και η Κόρινθος, μπορεί να χρησιμοποιηθεί γενικά για όλους τους οχυρούς οικισμούς πάνω σε λόφους, μεταξύ αυτών στη Ρώμη, στην Ιερουσαλήμ, στην κελτική Μπρατισλάβα και σε πολλές πόλεις της Μικράς Ασίας.
    Η πιο γνωστή ακρόπολη είναι η Ακρόπολη της Αθήνας, όπου δεσπόζει το μνημείο του Παρθενώνα. Παρόλο που αρχικά οι ακροπόλεις εντοπίζονται στην ηπειρωτική Ελλάδα, η κατασκευή τους γρήγορα εξαπλώθηκε στις ελληνικές αποικίες όπως η Δωρική Λατώ στην Κρήτη κατά την Αρχαϊκή περίοδο.
    Λόγω του κλασικού ελληνορωμαϊκού ρυθμού, η μεγάλη πέτρινη εκκλησία της Ιεραποστολής Σαν Χουάν Καπιστράνο έχει ονομαστεί η «Αμερικανική Ακρόπολη».
    Σε άλλα μέρη του κόσμου αναπτύχθηκαν άλλα ονόματα για ψηλούς οχυρούς οικισμούς, όπως Αλκαζάρ, που συχνά ενίσχυαν ένα φυσικό οχυρό τόπο. Στην κεντρική Ιταλία, πολλές μικρές αγροτικές κοινότητες ακόμα απλώνονται στη βάση ενός οχυρωμένου οικισμού γνωστού ως «La Rocca».
    Ο όρος Ακρόπολις χρησιμοποιείται και για να περιγράψει σύνθετες επικαλυπτόμενες κατασκευές, όπως πλατείες και πυραμίδες, σε πολλές πόλεις των Μάγια, μεταξύ αυτών η Τικάλ και η Κοπάν.

πηγή: Βικιπαίδεια

Από Άννα Μ.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Πασχαλινά έθιμα στην Θράκη


Τη Μεγάλη Εβδομάδα συνήθως τα κορίτσια κάνουν τριήμερο, δηλαδή νηστεύουν τις τρεις πρώτες ημέρες γιατί πιστεύουν ότι νηστικής καρδιάς πιάνει η ευχή και ελπίζουν να βρούν γαμπρό. Την τελευταία μάλιστα βραδιά για να ονειρευτούν ποιον θα πάρουν βάζουν κάτω από το μαξιλάρι τους αλμυροκούλουρα.
Τη Μεγάλη Πέμπτη οι νοικοκυρές κρεμούν από το παράθυρο ή στο μπαλκόνι ένα κόκκινο πανί, το κοκκινοπεφτιάτικο, και όσο είναι κρεμασμένο δεν πλένουν ούτε απλώνουν ρούχα γιατί το θεωρούν κακό σημάδι. Επίσης κρατούν τη βαφή των αυγών για 40 ημέρες και την οποία δεν τη χύνουν αλλά την παραχώνουν.
Αν υπάρχει αυγό από μαύρη κότα το βάφουν πρώτο και το βάζουν στο εικονοστάσι του σπιτιού. Κατά τη διάρκεια του χρόνου, όποτε πιάνει ισχυρή μπόρα το βάζουν στην αυλή ανάποδα μαζί με την πυροστιά, για να διώξουν το χαλάζι που είναι επικίνδυνο για τους αγρούς.

ΠΗΓΗ : www.patridamou.gr

Από Θάνο Λ.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS