Στις άλλοτε ελληνικές Μικρασιατικές περιοχές Ιωνία, Παμφυλία, Καππαδοκία, στις ρημαγμένες πόλεις με τα αξεπέραστα μνημεία, ξεχωρίζουν οι αρχαίοι ναοί, τα Ασκληπιεία, τα θαυμάσια ελληνικά αρχαία θέατρα.
Ξεφωνίζουνε τα ελληνικά ονόματα: Καύνος, Καρία, Λυκία, Μάκρη, Αττάλεια, Πέργη, Ασπενδος, Σίδη, Προκόπι, Κόραμα, Αβανος, Σινασσός, Πισίδια, Ιεράπολη, Λαοδικεία, Σάρδεις, Εφεσος, Οδεμήσιο, Πέργαμος, Σμύρνη, Ερυθραία, Κλαζομενές. Ανάμεσά τους βυζαντινές εικόνες με βγαλμένα τα μάτια, στα χριστιανικά μοναστήρια, στην κοιλάδα Ιχλάρα.
Τ' αρχαία ελληνικά θέατρα γεμίζουν από ξένους θεατές. Εκεί όπου ο ποιητικός ελληνικός τραγικός λόγος έβρισκε άφταστη δόξα. Περιπλανιέμαι στ' αρχαία ελληνικά θέατρα, στη Μικρασία, τον περασμένο Μάη, στολισμένα με τα λουλουδιαστά χρώματα και την πανέμορφη ιωνική κι αιολική μουσική τους.
Στην Καύνο, τ' αρχαίο θέατρο χτίστηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα κι είναι πέτρινο. Παραλιακή πόλη, λιμάνι στην Καρία. Τ' όνομά της αναφέρεται πρώτη φορά στα ιστορικά κείμενα του 6ου π.Χ. αιώνα, όταν καταλήφθηκε από τον Πέρση στρατηγό Αρπαγο. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Ι, Ι72) η Καύνος ήτανε μια καθαρά καρική πόλη, αλλά οι κάτοικοί της ξεχωρίζουν από άλλους Κάρες και Λυδούς, λογαριάζοντας τους εαυτούς τους κρητικής καταγωγής, σαν απογόνους του Καύνου. (Καύνος επώνυμος της καρικής πόλης Καύνου γιος του Μιλήτου. Ερωτεύτηκε την αδερφή του Βυλβίδα, γι' αυτό εγκατέλειψε την πατρίδα του Κρήτη και πήγε στην Καρία, όπου ίδρυσε την ομώνυμη πόλη). Η γλώσσα που μιλούσαν έμοιαζε με την καρική, αλλά δεν ταυτιζότανε μ' αυτή, όπως αποδείχνουν οι επιγραφές. Η Καύνος, αργότερα, πήρε μέρος στην Α΄ Αθηναϊκή Συμμαχία και πλήρωνε αρχικά μόνο μισό τάλαντο. Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, τόσο η Αθήνα όσο και η Σπάρτη, χρησιμοποίησαν το λιμάνι της. Από τον 4ο π.Χ. αιώνα, η πόλη άρχισε σταδιακά να εξελληνίζεται (βρεθήκανε ελληνικές επιγραφές) και στα τέλη του 3ου π.Χ. αιώνα είχε καθαρά ελληνικό χαρακτήρα. Μετά την αγόρασαν οι Ρόδιοι.
Από Άννα Μ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου