Σκέψεις ενός πλαστικού μπουκαλιού

            Είσαι ένα πλαστικό μπουκάλι, που μόλις σε έριξαν σε έναν κάδο ανακύκλωσης πλαστικών. Γράψε πώς έφτασες μέχρι εκεί και τι όνειρα κάνεις για το μέλλον σου.


            Γεια, με λένε Πλαστικομπουκαλάκια. Είμαι ένα μπουκάλι sprite. Υπήρξα μεγάλο, πράσινο, ψήλο και όμορφο. Ζούσα σε μία μεγάλη οικογένεια μέσα σε ένα μεγάλο και ευρύχωρο ψυγείο. Το σπίτι ήταν τεράστιο όμως κατά καιρούς βαριόμουν. Τα παιδιά με άνοιγαν και με έπιναν στα κρυφά από τους γονείς τους, γιατί αυτοί δεν τα άφηναν. Όταν όμως τα έβλεπε η μαμά τους… κάτι στριγκλιές και κάτι φωνές… Παναγίτσα μου! Μακάρι εκείνες τις στιγμές να μην ήμουν εκεί. Πόσες φορές με πέταξαν κάτω… αμέτρητες ήταν… και ο πόνος που είχα ήταν τεράστιος. Πού να βλέπατε τα σημάδια που είχα!
            Ενώ τώρα που είμαι μέσα στον κάδο, νιώθω ανασφάλεια, φόβο, μοναξιά και πάνω από όλα είναι πολύ σκοτεινά. Να δείτε τι γίνεται εδώ! Είδα τον Τρελογυαλάκια και τον Μπαστουνομασελάκια. Κάναμε πάρτι! Όμως πότε θα μας πάρουν από αυτόν το βρομερό κάδο; Μήπως κάνουν απεργία τα απορριμματοφόρα; Μπα μωρέ, ας  τους να έρθουν να μας πάρουν όποτε τους κατέβει. Eμείς εξάλλου περνάμε μια χαρά εφόσον διασκεδάζουμε. Εξάλλου όταν έρθουν να μας πάρουν, πάλι μαζί θα είμαστε, άρα τι με έχει φάει το άγχος. Μακάρι να μην χάσω τους φίλους μου.                       
      Θέλω να πιστεύω ότι στο εργοστάσιο δεν θα πονέσω από την πρέσα. Εύχομαι να γίνω ένα ολοκαίνουριο πλαστικό μπουκάλι. Μέσα στο φορτηγό δεν θα ήθελα να χάσω τους φίλους μου, γιατί θα νιώθω μοναξιά και δεν θα έχω κανέναν να μιλάω για να περάσει η ώρα μου. Εύχομαι ο επόμενος ιδιοκτήτης μου να είναι όσο καλή ήταν η προηγούμενη οικογένειά μου.


Από Μιχάλη Κ.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τώρα το διάβασα. Είναι τέλειο! Φαίδρα Δ.

Δημοσίευση σχολίου