Leonardo da Vinci (1452 - 1519)

    Ο Λεονάρντο δεν ήταν μόνο ένας περίφημος καλλιτέχνης, αλλά και μία οικουμενική αναγεννησιακή ιδιοφυΐα που συνδύαζε στο πρόσωπό του την επιστήμη, την τεχνική και την τέχνη, ξεπερνώντας με το έργο του το χώρο και το χρόνο που έζησε και εργάστηκε. Ανάμεσα στα σχέδια που διασώθηκαν, μερικά αναφέρονται σε μηχανές που επινόησε, αλλά φυσικά δεν κατασκεύασε, όπως ένα άρμα μάχης, ένα αυτοκίνητο, ένα ελικόπτερο κι ένα αλεξίπτωτο. Πέρα από αυτά, ο Λεονάρντο σχεδίασε ιδανικούς κήπους σε πύργους, εκκλησίες, κανάλια υδρεύσεως, οχυρά και δρόμους.
    Ήταν γιος συμβολαιογράφου στο Vinci κοντά στη Φλωρεντία. Το 1469 άρχισε η καλλιτεχνική σταδιοδρομία του στο εργαστήριο του Andrea del Verrocchio στη Φλωρεντία, όπου βοήθησε στην ολοκλήρωση του πίνακα «Η βάφτιση του Χριστού» (1472). Μετά από διάφορες τεχνικές και καλλιτεχνικές εργασίες σχεδίασε το 1473 το τοπίο του ποταμού 'Αρνο. Το 1476 κατηγορήθηκε ο Λεονάρντο για ομοφυλοφιλία, αλλά αθωώθηκε. Το 1482 ζήτησε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον πρίγκιπα Lodovico Sforza στο Μιλάνο και έγινε δεκτός. Έτσι μετακόμισε εκεί και ίδρυσε την Accademia Leonardi Vinci. Το 1490 σχεδίασε τον κανόνα του ανθρώπινου σώματος.
Από το 1493 προέρχονται οι μελέτες του Λεονάρντο για τη χύτευση του αγάλματος του αλόγου του Sforza. Από το 1495 μέχρι το 1497 εργάστηκε στη Santa Maria delle Grazie στο φρέσκο για το Μυστικό Δείπνο. Δύο χρόνια μετά ασχολήθηκε με την κατασκευή γεφυρών. Το έτος 1500 επέστρεψε ο μεγάλος καλλιτέχνης και μηχανικός στη Φλωρεντία και ενδιάμεσα επισκεπτόταν τη Ρώμη. Το 1502 διορίστηκε από τον Cesare Borgia ως μηχανικός για πολεμικά θέματα και με αυτή την αφορμή ετοίμασε τις προτάσεις για πολεμικές μηχανές που προαναφέρθηκαν. Ένα έτος μετά άρχισε η εργασία του στο πορτραίτο Lisa del Giocondo που έγινε γνωστό ως Mona Lisa. Στα έτη από το 1506 μέχρι το 1513 εργάστηκε και πάλι στο Μιλάνο σε έργα που του ανέθετε ο Γάλλος διοικητής. Το 1513 επισκέφτηκε με πρόσκληση του πάπα Leo X. τη Ρώμη. Μετά από επισκέψεις στη Γαλλία, εγκαταστάθηκε στον πύργο Cloux στο Amboise, όπου και πέθανε σε ηλικία 67 ετών.
    Ο μεγάλος ερευνητής ασχολήθηκε επίσης με τη χρονομέτρηση, σχεδίασε ρολόγια με άμμο και νερό, κατασκεύασε ελατήρια και κοχλίες με άπειρα σπειρώματα κ.ά. Τα καλλιτεχνήματά του χαρακτηρίζονται από άριστη παρατηρητικότητα, ευαισθησία για τις λειτουργίες της φύσης και ψυχολογική αντίληψη. Τα έργα τού Λεονάρτντο επιδιώκουν την κλασική, τυπική ισορροπία και παρουσιάζονται με ένα μαλακό ημίφως. Πολλά από τα γλυπτικά του σχέδια δεν υλοποιήθηκαν ποτέ αλλά εκτελέστηκαν μόνο μερικά προπλάσματα από χυτοσίδηρο.
    Με τις εργασίες του στην Ανατομία, Βοτανολογία, Ζωολογία, Γεωλογία, Υδρολογία, Αερολογία, Οπτική και Μηχανική ξεπερνάει ο Ντα Βίντσι την εποχή της Αναγεννήσεως. Συνεδύαζε επιστημονικές, εμπειρικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις και ερευνούσε για να αναγνωρίσει νομοτέλειες και θεμελιώδεις φυσικούς νόμους, προσπαθώντας πάντα να γενικεύσει την ισχύ απλών κανόνων. 


Από Παναγιώτη Κ.










    Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας, ζωγράφος, γλύπτης,
μουσικός, εφευρέτης, μηχανικός, ανατόμος, γεωμέτρης και επιστήμονας
που έζησε την περίοδο της Αναγέννησης.Θεωρείται αρχετυπική μορφή του
Αναγεννησιακού καλλιτέχνη, Homo Universalis και μια ιδιοφυής
προσωπικότητα. Μεταξύ των πιο διάσημων έργων του βρίσκονται η Μόνα
Λίζα και ο Μυστικός Δείπνος.Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, υπήρξε ακόμα
σημαντικός εφευρέτης και επιστήμονας, με σημαντική συνεισφορά στην
ανατομία, και την αστρονομίία.Ο Λεονάρντο γεννήθηκε στην πόλη
Αντσιάνο, κοντά στο Βίντσι της Ιταλίας στις 15 Απριλίου του έτους 1452
μ.Χ. Το πλήρες όνομα του ήταν "Leonardo di ser Piero da Vinci" αν και
υπέγραφε τα έργα του ως "Leonardo" ή "Io, Leonardo".Ήταν καρπός του
έρωτα του Πιέρο ντα Βίντσι και της Κατερίνας, της οποίας δεν
γνωρίζουμε την πλήρη ταυτότητα. Η μητέρα του, η Κατερίνα, πιθανόν ήταν
ταπεινότερης καταγωγής, μάλλον υπηρέτρια. Μεγάλωσε με τον πατέρα του
στην πόλη της Φλωρεντίας, όπου από μικρός έδειξε πολύ έξυπνος και
μεγάλος καλιτέχνης (στη ζωγραφική).



Από Στέλιο Δ.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΟ

    Ο ναός της Αρτέμιδος βρισκόταν στην Έφεσο της σημερινής Τουρκίας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι χρειάστηκαν 120 χρόνια για να αποπερατωθεί ενώ είχε αρχικά ξεκινήσει από τον βασιλιά της Λυδίας, Κροίσο. Ο ναός κτίστηκε από μάρμαρο και ασβεστόλιθο, υλικά που μεταφέρθηκαν από γειτονικούς λόφους. Κάπου 120 μαρμάρινοι κίονες υποστήριζαν το κύριο τμήμα του ναού. Κάθε κίονας είχε ύψος 20 μέτρα. Οι τεράστιοι ογκόλιθοι μεταφέρθηκαν εκεί με τροχαλίες και συνδέθηκαν με μεταλλικούς πείρους. Μετά την ολοκλήρωση της οροφής καλλιτέχνες διακόσμησαν το κτίριο με υπέροχες γλυπτές παραστάσεις. Στη μέση του ναού υπήρχε το μαρμάρινο άγαλμα της Άρτεμης. Ο ναός υπήρξε από τους μεγαλύτερους του κλασικού κόσμου, πολύ μεγαλύτερος από τον Παρθενώνα που χτίστηκε αργότερα στην Αθήνα. Η βάση των θεμελίων του είχε μήκος 131 μέτρα και πλάτος 79 μ. Το 356 π.Χ. ο ναός καταστράφηκε από πυρκαγιά. Τη φωτιά την έβαλε κάποιος Ηρόστρατος, που θέλησε με τον τρόπο αυτό να γίνει διάσημος. Κατά σύμπτωση, την ημέρα της καταστροφής του ναού, γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος. Αργότερα, ο Αλέξανδρος επισκέφτηκε την Έφεσο και έδωσε διαταγής να οικοδομηθεί και πάλι ο ναός, στην ίδια θέση. Ο ναός του Αλέξανδρου επέζησε μέχρι τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Με το πέρασμα του χρόνου η λάσπη κατέκλυσε το λιμάνι της Εφέσου και η πόλη κατάντησε ασήμαντη! Οι Γότθοι λεηλάτησαν στη συνέχεια το ναό και οι πλημμύρες ολοκλήρωσαν την καταστροφή. Σήμερα ό,τι απομένει από το ναό στη Έφεσο είναι λίγοι ογκόλιθοι των θεμελίων και ένας μόνο αναστηλωμένος κίονας.







Από Παναγιώτης Κ.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

ΔΕΛΦΟΙ

    Οι Δελφοί ήταν αρχαία ελληνική πόλη στην οποία λειτούργησε το σημαντικότερο μαντείο του αρχαιοελληνικού κόσμου. Η πόλη αναφέρεται από τους ομηρικούς χρόνους με την ονομασία Πυθώ. Στην αρχή των ιστορικών χρόνων ήταν μία από τις πόλεις της αρχαίας Φωκίδας, αλλά σταδιακά ο ρόλος της πόλης ενισχύθηκε και εξελίχθηκε σε πανελλήνιο κέντρο και ιερή πόλη των αρχαίων Ελλήνων. Αποτέλεσε επίσης κέντρο της Δελφικής Αμφικτυονίας. Οι Δελφοί διατήρησαν την σημαντική τους θέση μέχρι τα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ. οπότε δόθηκε οριστικό τέλος στη λειτουργία του μαντείου με διάταγμα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄. Τους επόμενους αιώνες η πόλη παρήκμασε και εγκαταλείφθηκε οριστικά την περίοδο των σλαβικών επιδρομών.



    Η έρευνα στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών άρχισε γύρω στο 1860 από Γερμανούς. Το 1891 οι Γάλλοι πήραν από την ελληνική κυβέρνηση έγκριση για διεξαγωγή συστηματικών ερευνών και τότε άρχισε η λεγόμενη «Μεγάλη Ανασκαφή›, αφού πρώτα απομακρύνθηκε το χωριό Καστρί. Κατά τη διάρκειά της ήλθαν στο φως εντυπωσιακά ευρήματα, ανάμεσα στα οποία και περίπου 3.000 επιγραφές, που αποκαλύπτουν διάφορες πτυχές του αρχαίου δημοσίου βίου.          Σήμερα, οι εργασίες στο χώρο των δύο δελφικών ιερών συνεχίζονται με τη συνεργασία της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και της Γαλλικής Σχολής, με ανασκαφική αλλά και αναστηλωτική δραστηριότητα. Το μοναδικό μνημείο που διέθετε το αρχαίο υλικό για τη σχεδόν πλήρη αναστήλωσή του ήταν ο θησαυρός των Αθηναίων, που αποκαταστάθηκε το 1903-1906 από τους Γάλλους με έξοδα του Δήμου Αθηναίων. Άλλα μνημεία που έχουν αναστηλωθεί είναι ο βωμός των Χίων, ο ναός του Απόλλωνα και η θόλος.








Από Άγγελο Ρ.





  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ

    Η αρχαία Ολυμπία ήταν το ιερό του Ολυμπίου Διός. Ήταν ο σπουδαιότερος  χώρος λατρείας των Ελλήνων αλλά και ο χώρος όπου γίνονταν οι σπουδαιότεροι αγώνες της αρχαιότητας (Ολυμπιακοί Αγώνες) οι οποίοι είναι μέχρι και σήμερα σπουδαίοι.




Από Κωνσταντίνο Χ.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Ναός της Ήρας 2

   Ο Ναός της Ήρας βρίσκεται 3 χιλιόμετρα δυτικά από το Πυθαγόρειο, κοντά στην νότια ακτή του νησιού και είναι ο σημαντικότερος ναός της Σάμου και ένας από τους ποιο σπουδαιότερους σε ολόκληρη την Ελλάδα.
   Ο Ναός της Ήρας είναι αφιερωμένος στην θεά Ήρα, την γυναίκα του Δία, του βασιλιά των δώδεκα θεών του Ολύμπου. Στους Γεωμετρικούς Χρόνους καθιερώθηκε ως ιερός τόπος, αυτό διήρκησε μέχρι και την Ρωμαϊκή εποχή.





    Τα πρώτα ευρήματα του χώρου βρέθηκαν από τον γάλλο γιατρό και βοτανολόγο Joseph Pitton de Tournefort που επισκέφτηκε το νησί το 1702. Τον Tournefort ακολούθησαν πολλοί άλλοι περιηγητές και επισκέπτες τον 18ο και τον 19ο αιώνα, μερικοί από τους οποίους έκαναν σχέδια των ερειπίων του ναού και γνωστοποίησαν  τον  σπουδαίο χώρο της αρχαιότητας στους Ευρωπαίους. Το 1879 ο Paul Girard , ένας άλλος γάλλος περιηγητής ανακάλυψε το άγαλμα της «κόρης» που είναι γνωστό ως η «Ήρα του Χηραμύη» που σήμερα κοσμεί το Μουσείο του Λούβρου. Συστηματικότερες ανασκαφές έγιναν το 1902 από τον διαπρεπή καθηγητή και αρχαιολόγο Π. Καββαδία και τον Σάμιο πολιτικό και αρχαιολόγο Θ. Σοφούλη και συνεχίστηκαν μέχρι το 1910 από την Γερμανική Αρχαιολογική Σχολή των Αθηνών, η οποία ακόμα και σήμερα συνεχίζει τις ανασκαφές στο χώρο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Unesco έχει ανακηρύξει το Ηραίον ως έναν από τους πιο σημαντικότερους Θησαυρούς της Παγκόσμιας κληρονομιάς.


   Ο ναός έχε κτιστεί και αναστηλωθεί πολλές φορές, αλλά ουδέποτε είχε ολοκληρωθεί η οικοδόμησή του. Οι αρχαιολόγοι μελετητές του χώρου διακρίνουν τέσσερις φάσεις που ξεκινούν γύρω στο 800 με 750 π.χ. ο Εκατόμπεδος Ι, περίπου 33 μέτρα μήκος και αργότερα τον 7ο π.χ. αιώνα ο Εκατόμπεδος ΙΙ, που ήταν αρκετά απλοί στην κατασκευή ναοί και οι δυο κατασκευασμένοι από πλίνθους με πέτρινη θεμελίωση και ξύλινα δοκάρια που στήριζαν την επίσης ξύλινη οροφή. Ο πρώτος μνημειώδης ναός κτίστηκε γύρω στο 570 έως 560 π.χ. από τον περίφημο Σάμιο Αρχιτέκτονα Ροίκο που σύμφωνα με την παράδοση εφεύρε έναν ειδικό τόρνο για να επεξεργαστεί τους τεράστιους κίονες του ναού. Αυτός ο ναός κατέρρευσε, πιθανόν από πυρκαγιά και ξανακτίστηκε από τον γιο του Ροίκου, τον επίσης διάσημο αρχιτέκτονα Θεόδωρο κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του νησιού από τον τύραννο Πολυκράτη γύρω στο 530 π.χ.
  Ο τελευταίος αυτός ναός ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ναούς στην Ελλάδα και είχε 155 κίονες ιωνικού ρυθμού. Σήμερα μόνο ένας διατηρείται στην θέση του και στο μισό περίπου ύψος, ανάμεσα στα υπόλοιπα ερείπια που προσδιορίζουν τις διαστάσεις του γιγαντιαίου ναού σε 108,63 μέτρα μήκος και 55,16 μέτρα πλάτος!
   Ο Ηρόδοτος θεωρούσε το Ναό της Ήρας τον μεγαλύτερο και επιβλητικότερο ναό στην Ελλάδα της εποχής του.






  Ο βωμός κατείχε το ίδιο μέρος από την απαρχή της λειτουργίας του στα χρόνια της Ύστερης Εποχής του Χαλκού, οπότε ήταν μια απλούστατη μικρή κατασκευή με υλικά από παλαιότερα γκρεμισμένα κτίσματα, αλλά από το 560 π.χ. αποκτά μνημειακό χαρακτήρα με πλούσια διακόσμηση στους τοίχους και ζωοφόρο με σφίγγες και διάφορα ζώα. Ο βωμός ξανακτίστηκε κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους από μάρμαρο (1-2ος μ.Χ. αιώνας).







  Η Ιερά Οδός εξασφάλιζε την κύρια πρόσβαση από την αρχαία πόλη της Σάμου (δηλαδή το σημερινό Πυθαγόρειο) προς τον ιερό τόπο. Η Ιερά Οδός υπήρχε στις αρχές του 6ου π.χ. αιώνα, ίσως και νωρίτερα. Σπουδαία αναθηματικά αντικείμενα βρέθηκαν κατά μήκος της οδού, με σημαντικότερο το Σύνταγμα του Γενέλεω, που τώρα φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Σάμου, όπως και κολοσσιαίοι Kούροι, ένας εκ των οποίων εκτίθεται στο ίδιο Μουσείο της Σάμου.

Από Αντώνη Ρ. 

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Ο ναός του Ηφαίστου και της Αθηνάς

    Ο ναός του Ηφαίστου και της Αθηνάς, ονομάζεται  αλλιώς
(Θησείο).Πρόκειιται για λαμπρό αρχιτεκτνικό οικοδόμημα που χτίστηκε
στα, μέσα του 5ου αι. Π.Χ.από άγνωστο αρχιτέκτονα.Είναι ναός δωρικού
ρικού ριθμού, και πρότυπό του είναι ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο.







Από Στέλιο Δ.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο

    Στο Σούνιο, πάνω σε ένα βράχο 60 μέτρων από τη θάλασσα στο νοτιότερο τμήμα της Αττικής βρίσκεται ο ναός του Ποσειδώνα. Το σημείο αυτό πάνω στο βράχο είναι το πρώτο μέρος που αντικρίζει κανείς φτάνοντας από τα νησιά του Αιγαίου και το τελευταίο που αφήνει πίσω του φεύγοντας από την Αθήνα. Για το λόγο αυτό από τα πανάρχαια χρόνια χτίστηκε εκεί ένας ναός αφιερωμένος στο θεό της θάλασσας, τον Ποσειδώνα. Περίπου στα τέλη του 7ου αιώνα, τοποθετήθηκαν στην κορυφή του βράχου τέσσερις γιγαντιαίοι κούροι, που ήταν ορατοί από τους ναυτικούς που ταξίδευαν κοντά στο ακρωτήρι. Αργότερα  κατασκευάστηκε εκεί ένας αρχαϊκός ναός που καταστράφηκε από τους Πέρσες. Στη θέση του, στα χρόνια του Περικλή και ενώ  ήδη κτίζονταν ο Παρθενώνας, ανάμεσα στο 445-440 π.Χ. οικοδομήθηκε ο μεγάλος δωρικός ναός από τον οποίο σήμερα σώζονται 15 κίονες, 9 στη νότια πλευρά και 6 στη βόρεια. Αρχικά υπήρχαν 6 κίονες στις προσόψεις και 13 στις μακριές πλευρές και ο καθένας έφερε 16 αυλακώσεις αντί για 20 που ήταν το συνηθισμένο. Ο  ναός χωρίζονταν σε τρία μέρη: τον πρόναο, το σηκό, με το λατρευτικό άγαλμα του θεού και τον οπισθόδομο.


Από Δήμητρα Λ.







  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

O κύκλος του νερού

            Είναι φθινόπωρο. Έξω βρέχει. Πίσω από το τζάμι του παραθύρου μου βλέπω τις σταγόνες της βροχής που πέφτουν ορμητικά. Στο φύλλο ενός γερανιού στο μπαλκόνι μας κάθισε μία μικρή σταγόνα. Την κοίταξα με ενδιαφέρον. Ύστερα άνοιξα λίγο το παράθυρό μου και μου φάνηκε ότι την άκουσα να μου λέει:
            «Γεια, ονομάζομαι σταγόνα. Εσένα πώς σε λένε; Α, κατάλαβα δε μιλάς. Τέλος πάντων άκου να σου πω τι κάνω καθημερινά: Ζω σε ένα χιονισμένο βουνό. Εκεί υπάρχει μία κοιλάδα. Όταν το χιόνι λιώνει  πέφτω προς το ποτάμι. Αφού βρεθώ εκεί, βλέπω στα δεξιά μου πολύχρωμα λουλούδια, ζώα και πολύ πράσινο. Μέσα στο ποτάμι πολλά ψάρια, φυτά, άμμο και ταυτόχρονα κυλάω. Από την αριστερή πλευρά βλέπω πολλά δέντρα, βροχή και κάτι ανθρώπους που νομίζω ότι είναι επιστήμονες που έρχονται συνέχεια για να βρουν ευρήματα. Ενώ τα βλέπω όλα αυτά συνεχίζω την πορεία μου προς τη θάλασσα.
            Μετά από αυτό το τεράστιο ταξίδι επιτέλους φτάνω στη θάλασσα. Μέσα στη θάλασσα υπάρχουν μικρά και μεγάλα ψάρια. Εκεί όμως φοβάμαι πολύ, γιατί οι καρχαρίες και οι φάλαινες μπορεί να με φάνε. Επίσης από πάνω μου βλέπω καράβια που ταξιδεύουν στους ωκεανούς. Όσο ταξιδεύω, αντικρίζω ψαράδες που ρίχνουν δίχτυα. Στο βυθό υπάρχουν μεγάλα και υπέροχα κοχύλια, ύφαλοι που βρίσκονται επάνω τους σφουγγάρια της θάλασσας, φυτά της θάλασσας, και δυστυχώς πολλά σκουπίδια που πετούν οι άνθρωποι. Καμιά φορά βλέπω δύτες να ψάχνουν για ναυάγια ή για να βρουν διάφορα αντικείμενα. Ξαφνικά εξατμίζομαι.
            Καθώς εξατμίζομαι, βλέπω πολλά πράγματα όπως τα αεροπλάνα που παίρνουν με αστραπιαία ταχύτητα ενώ βρέχει. Έχει καταιγίδα και πέφτουν κεραυνοί και το κακό είναι ότι έχω υψοφοβία. Βλέπω πολλά πουλιά και τα χαιρετώ και με χαιρετούν και αυτά. Σιγά - σιγά αρχίζει να βγαίνει ένα υπέροχο ουράνιο τόξο. Έχει πολύ ομίχλη. Όμως αργά - αργά αρχίζω να υγροποιούμαι.
            Όλη αυτή τη διαδρομή όπως καταλαβαίνεις την κάνω καθημερινά. Αυτή η διαδικασία μού αρέσει πάρα πολύ, γιατί γνωρίζω καινούρια πράγματα και καινούρια μέρη».
            Αυτά μου είπε η σταγόνα της βροχής και αμέσως έπεσε στο μπαλκόνι και από εκεί στον δρόμο, για να φτάσει στο χαντάκι του και από εκεί να συνεχίσει το ταξίδι της, για να φτάσει στον προορισμό της.
            Η συζήτησή μας αυτή μού έδωσε πολλές χρήσιμες γνώσεις για τον κύκλο του νερού.
           




Από  Μιχάλη Κ.        

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Αρχαία θέατρα στη Μικρά Ασία

    Στις άλλοτε ελληνικές Μικρασιατικές περιοχές Ιωνία, Παμφυλία, Καππαδοκία, στις ρημαγμένες πόλεις με τα αξεπέραστα μνημεία, ξεχωρίζουν οι αρχαίοι ναοί, τα Ασκληπιεία, τα θαυμάσια ελληνικά αρχαία θέατρα.

Ξεφωνίζουνε τα ελληνικά ονόματα: Καύνος, Καρία, Λυκία, Μάκρη, Αττάλεια, Πέργη, Ασπενδος, Σίδη, Προκόπι, Κόραμα, Αβανος, Σινασσός, Πισίδια, Ιεράπολη, Λαοδικεία, Σάρδεις, Εφεσος, Οδεμήσιο, Πέργαμος, Σμύρνη, Ερυθραία, Κλαζομενές. Ανάμεσά τους βυζαντινές εικόνες με βγαλμένα τα μάτια, στα χριστιανικά μοναστήρια, στην κοιλάδα Ιχλάρα.
    Τ' αρχαία ελληνικά θέατρα γεμίζουν από ξένους θεατές. Εκεί όπου ο ποιητικός ελληνικός τραγικός λόγος έβρισκε άφταστη δόξα. Περιπλανιέμαι στ' αρχαία ελληνικά θέατρα, στη Μικρασία, τον περασμένο Μάη, στολισμένα με τα λουλουδιαστά χρώματα και την πανέμορφη ιωνική κι αιολική μουσική τους.
    Στην Καύνο, τ' αρχαίο θέατρο χτίστηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα κι είναι πέτρινο. Παραλιακή πόλη, λιμάνι στην Καρία. Τ' όνομά της αναφέρεται πρώτη φορά στα ιστορικά κείμενα του 6ου π.Χ. αιώνα, όταν καταλήφθηκε από τον Πέρση στρατηγό Αρπαγο. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Ι, Ι72) η Καύνος ήτανε μια καθαρά καρική πόλη, αλλά οι κάτοικοί της ξεχωρίζουν από άλλους Κάρες και Λυδούς, λογαριάζοντας τους εαυτούς τους κρητικής καταγωγής, σαν απογόνους του Καύνου. (Καύνος επώνυμος της καρικής πόλης Καύνου γιος του Μιλήτου. Ερωτεύτηκε την αδερφή του Βυλβίδα, γι' αυτό εγκατέλειψε την πατρίδα του Κρήτη και πήγε στην Καρία, όπου ίδρυσε την ομώνυμη πόλη). Η γλώσσα που μιλούσαν έμοιαζε με την καρική, αλλά δεν ταυτιζότανε μ' αυτή, όπως αποδείχνουν οι επιγραφές. Η Καύνος, αργότερα, πήρε μέρος στην Α΄ Αθηναϊκή Συμμαχία και πλήρωνε αρχικά μόνο μισό τάλαντο. Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, τόσο η Αθήνα όσο και η Σπάρτη, χρησιμοποίησαν το λιμάνι της. Από τον 4ο π.Χ. αιώνα, η πόλη άρχισε σταδιακά να εξελληνίζεται (βρεθήκανε ελληνικές επιγραφές) και στα τέλη του 3ου π.Χ. αιώνα είχε καθαρά ελληνικό χαρακτήρα. Μετά την αγόρασαν οι Ρόδιοι.





Από Άννα Μ.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Ναός της Ήρας

   





 Στο Ηραίο της Σάμου βρίσκονται και τα ερείπια του ομώνυμου ναού της αρχαιότητας, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στην Ήρα.
    Χαρακτηριστική εικόνα από το Ηραίο είναι η μια μοναδική κολώνα που παραμένει όρθια.
    Η περιοχή του Ηραίου ήταν αρχαιότατος τόπος θρησκευτικής λατρείας, κάτι που φαίνεται από το γεγονός ότι στην περιοχή υπάρχουν ερείπια από τουλάχιστον 4 ναούς (Εκατόμπεδος Α' - 8ος αιώνας π.Χ., Εκατόμπεδος Β' - 7ος αιώνας π.Χ., ο ναός των Ροίκου και Θεοδώρου - 6ος αιώνας π.Χ., ο ναός με τη μορφή που σώζεται σήμερα - της εποχής του τυράννου Πολυκράτη 538-522 π.Χ., ναοί ρωμαϊκών χρόνων).
    Ο Ηρόδοτοςαναφέρει ότι το Ηραίο της Σάμου ήταν ο μεγαλύτερος ναός στην Ελλάδα. Είναι δίπτερος ιωνικού ρυθμού, με 155 γιγάντιες κολώνες.
Χαρακτηριστική για το επίπεδο της κατασκευής είναι η ύπαρξη δικτύου πήλινων αγωγών για την αποχέτευση των υδάτων της βροχής.
    Από τα αναθήματα που έχουν βρεθεί και παρουσιάζονται στο μουσείο του Βαθέως, φαίνεται ότι η θρησκευτική επιρροή του ναού απλωνόταν σε όλη την Ελλάδα, τη , τη Μικρά Ασία, μέχρι και την Αίγυπτο, συγκρίσιμη με την επιρροή του Μαντείου των Δελφών . Μέρος του συμπλέγματος του ναού είναι και η Ιερά οδός, στρωμένη με πέτρα, η οποία οδηγούσε στην πρωτεύουσα της Σάμου (το σημερινό Πυθαγόρειο).







Από Παναγιώτη Β.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Τραγουδι με Αγιο Βασιλη!

Ένα τραγουδακι που αφορα τα Χριστούγεννα. Είναι καταπληκτικο και αστείο!





Από Στελλίνα Χ.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Ο Παρθενώνας




    Ο Παρθενώνας αποτελεί το λαμπρότερο μνημείο της Αθηναϊκής πολιτείας και τον κολοφώνα του δωρικού ρυθμού. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 448 π.Χ. και τα εγκαίνια έγιναν το 438 π.Χ. στα Μεγάλα Παναθήναια, ενώ ο γλυπτός διάκοσμος περατώθηκε το 433 π.Χ. Σύμφωνα με τις πηγές, οι αρχιτέκτονες που εργάστηκαν ήταν ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης και πιθανόν ο Φειδίας, που είχε και την ευθύνη του γλυπτού διάκοσμου. Είναι ένας από τους λίγους ολομάρμαρους ελληνικούς ναούς και ο μόνος δωρικός με ανάγλυφες όλες του τις μετόπες. Πολλά τμήματα του γλυπτού διακόσμου, του επιστυλίου και των φατνωμάτων της οροφής έφεραν γραπτό διάκοσμο με κόκκινο, μπλε και χρυσό χρώμα. Χρησιμοποιήθηκε πεντελικό μάρμαρο, εκτός από το στυλοβάτη που κατασκευάστηκε από ασβεστόλιθο.
    Το πτερό είχε 8 κίονες κατά πλάτος και 17 κατά μήκος. Η τοποθέτηση των κιόνων είναι ασυνήθιστα πυκνή.Στις στενές πλευρές υπήρχε και δεύτερη σειρά 6 κιόνων που δημιουργούσε την ψευδαίσθηση δίπτερου ναού. Μια άλλη ιδιομορφία ήταν η ύπαρξη ζωφόρου που περιέτρεχε το σηκό σε όλο του το μήκος και αποτελεί ίσως την πιο φανερή από τις ιωνικές επιδράσεις. Οι μετόπες της ανατολικής πλευράς απεικονίζουν τη Γιγαντομαχία. Στην δυτική παριστάνεται Αμαζονομαχία, στη νότια Κενταυρομαχία και στη βόρεια σκηνές από τον Τρωικό πόλεμο. Η ζωφόρος απεικονίζει την πομπή των Παναθηναίων, την πιο μεγάλη θρησκευτική γιορτή των αρχαίων Αθηνών, και περιλαμβάνει μορφές θεών, ζώων και περίπου 360 μορφές ανθρώπων. Τα δύο αετώματα του ναού απεικονίζουν σκηνές από την μυθολογία: πάνω από την κύρια είσοδο του ναού, στα ανατολικά, την γέννηση της Αθηνάς και στην δυτική πλευρά την διαμάχη Αθηνάς και Ποσειδώνα για την κατοχή της αττικής γης. Αν και ο ναός αυτός διέφερε από άλλους δωρικούς ναούς όσον αφορά στην έκταση της διακόσμησής του, παρόλα αυτά η διακόσμηση αυτή δεν επηρέαζε την ενότητα του συνόλου, έτσι ώστε να δημιουργείται μια ισορροπημένη, ιδανική αρχιτεκτονική μορφή.
    Στο εσωτερικό υπήρχε δίτονη δωρική κιονοστοιχία σχήματος «Π», που δημιουργούσε ένα υπερώο, από το οποίο οι επισκέπτες μπορούσαν να θαυμάσουν από διάφορα σημεία το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς. Στον οπισθόδομο φυλασσόταν ο θησαυρός, δηλαδή τα πολύτιμα αφιερώματα της Αθηνάς. Η οροφή του στηριζόταν σε τέσσερις ιωνικούς κίονες. Η στέγη ολόκληρου του ναού, μαζί με τους στρωτήρες, τους καλυπτήρες και τα ακροκέραμα, ήταν μαρμάρινη, αλλά στηριζόταν σε μεγάλες ξύλινες δοκούς. (ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)








 Από  Γιώργο Σ.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS